Tenminste, hij is niet expliciet aanwezig. Tot je beter luistert, dan merk je hoe belangrijk de drummer is – voor vrijwel iedere band. Mijn held is Roger Taylor, de drummer van Queen. Ik ontdekte hoe goed hij is toen ik voor het eerst een cassette- bandje van mijn vader opzette: Live Killers, het eerste live-album van Queen uit 1978. Sindsdien ben ik gegrepen door die band, en vooral door het drummen van Taylor. Het lijkt simpel wat hij doet, maar luister je écht goed, dan hoor je de finesse van zijn spel.

Zelf drum ik ook; ik weet hoe moeilijk het is. Als ik de parallel trek met mijn dagelijkse werk, dan zeg ik: ik probeer te brouwen zoals Taylor drumt. Ook bij bier gaat het om smaakfinesses, om harmonie. Wat mij betreft mag er nooit één ingrediënt te promi- nent aanwezig zijn; een hop, kruid of zoals kortgeleden in mijn nieuwste bier, groene thee. Ja, ik heb een blond bier met thee gebrouwen, Blont. Met een T dus. Daarvoor ben ik langsgegaan bij een Nederlandse producent van thee in Zundert. Een marketingmanager in de brouwerij zei: “That ain’t gonna work, Marc.” Nou, dan héb je mij, hè. En het is gelukt. De thee glijdt heel mooi in het bier. Zoals Roger ook drumt: subtiel, en uitgekiend.’